Di lu 24 nuvèmmiru ô 1 dicèmmiru 2024, lu Tiatru Massimu di Palermu ospita la misa ‘n scena di Le Grand Macabre, l’òpira icònica di György Ligeti, pi inaugurari la staggiuni òpira 2024/2025. Na proposta audaci, ca signa l’intinzioni dâ funnazzioni di grapiri lu ripirtoriu opèricu a novi diminsioni sònichi e stilìstichi.
Cumpostu ntô 1978 di Ligeti, Le Grand Macabre si distanzia completamenti dê limiti di l’òpira tradizziunali. Na speci di apocalissi musicali, irriverenti e satìrica, ca ammisca temi univirsali comu la morti, lu putiri e lu dicadenza dâ sucitati cu nu linguaggiu sonoru spirimintali e visioni tiatrali grotteschi. Cû sò spìritu anàrchicu, Le Grand Macabre pigghia ispirazzioni dâ tradizzioni dû tiatru di l’assurdu, dâ farsa e dâ patafìsica, sfidannu ogni cunvinzioni opèrica.
La trama di Le Grand Macabre avveni nti nu paisi mmagginariu, Bruegelland, ispiratu ê quatri di Pieter Bruegel, unni la fini dû munnu è rapprisintata di na manera surrealista e còmica. La mùsica di Ligeti, puru varia, altirna virgulette culti cu soni eccentrici, cu n’orchestra ca usa strumenti inusuali comu campani, corna, marachi, sireni, bongo e vibrafoni, criannu nu paisaggiu sunori unicu ca accumpagna li bizzarri avvinturi dî prutagunisti.
La riggìa di Le Grand Macabre è affidata a Barbora Horáková, ca porta l’òpira supra lu palcu cu na visioni ntensa, sustinuta dâ scenografia di Thilo Ullrich, dî custumi di Eva-Maria van Acker e dî luci di Michael Bauer, criannu n’atmusfera surriali e macabru. Lu cast cumprenni lu bassu-barìtunu Zachary Altman, lu tinuri Dan Karlström, la supranu Helena Rasker e àutri talenti ntirnazziunali.
Diriggennu l’Orchestra dû Teatro Massimo è Omer Meir Wellber, unu dî diritturi cchiù apprizzati dâ sò ginirazzioni, già acclamatu pâ sò ntirpritazzioni di Le Grand Macabre ô Semperoper di Dresda ntô 2019. Câ sò sinsibbilità e capacità di esplurari li sfumaturi cchiù audaci dâ partitura , Wellber guida l’orchestra cu maestrìa, equilibbrannu lu càvusu sònicu di Ligeti cu n’interpretrazzioni di granni pricisiuni.
L’inaugurazzioni dâ Staggiuni di l’Opira cu st’òpira nun è sulu na scelta audaci, ma macari nu signu di l’intinzioni dô Teatro Massimo di spinciri oltri li cunfini tradizziunali di l’òpira taliana. Cu Le Grand Macabre, lu Tiatru Màssimu dimustra lu sò mpegnu pi esplurari lu ripirtoriu cuntimpuraniu, purtannu a Palermu una di l’òpiri cchiù nnuvativi dû sèculu XX.
Non pèrdiri l’opportunità di participari a chista rapprisintazzioni ùnica, ca prumetti di coinvolgiri lu pùbbricu câ sò misculanza di ironia, surrealismu e ‘nquietudini. N’eventu ‘nmincabbili pi chiḍḍi ca cercunu n’espirienza tiatrali non cunvinziunali, unni musica e tiatru s’incontrunu nta na diminsioni pruvucanti e urigginali.
